Mijn naam is André Brockbernd en ben een gepassioneerde amateurfotograaf met een scherp oog voor detail en een diepe verbondenheid met Utrecht. Door mijn lens leg ik niet alleen de stad vast, maar vang ik ook de verhalen die zich afspelen in de straten en tussen de iconische gebouwen. Mijn fotografie varieert van straatfotografie tot architectuur, waarbij ik voortdurend op zoek ben naar unieke perspectieven en verrassende momenten. Met Utrecht als inspiratiebron breng ik de stad tot leven, van de levendige drukte op pleinen en singels tot de stille kracht van historische bouwwerken.

Ik ben geboren (1956) op de Weerdsingel Oostzijde in Utrecht, in de Vogelbuurt, een plek die altijd bijzonder voor mij is gebleven. Mijn vader en moeder zijn zelf ook geboren in de binnenstad van Utrecht, en aan hen heb ik mijn liefde voor deze stad te danken. Mijn liefde voor fotografie heb ik van mijn vader meegekregen; hij leerde me al vroeg de schoonheid van momenten vastleggen en de kracht van beelden begrijpen. Vanaf de vroege jaren tachtig heb ik in de binnenstad gewoond, waar de stad me inspireerde om te gaan fotograferen.

Ik ben niet alleen een gepassioneerde fotograaf, maar ook diep geïnteresseerd in de rijke geschiedenis van “mijn stadsie,” Utrecht. Met mijn camera wandel ik regelmatig door de stad, altijd op zoek naar momenten die verhalen vertellen. Tijdens mijn tochten maak ik graag contact met mensen en luister ik naar hun verhalen, die mijn eigen band met de stad versterken. Zo nu en dan geef ik rondleidingen door Utrecht, waarbij ik mensen meeneem langs bijzondere plekken zoals de de iconische Domtoren, de Domkerk, de sfeervolle singels, de verborgen hofjes en de prachtige parken van Zocher. Mijn liefde voor het Domplein is groot; hier voel ik altijd het besef dat er zoveel geschiedenis is geschreven, en die historie deel ik graag met anderen.

Mijn passie voor fotografie heb ik verder ontwikkeld door verschillende opleidingen en workshops te volgen. Ik heb twee jaar lang een basis- en vervolgcursus gevolgd bij Fotoschool Utrecht, wat een stevige basis legde voor mijn werk. Ook heb ik drie jaar doorgebracht bij de Fotoschool Amersfoort van John Heeren, waar ik de fijne kneepjes van het vak heb geleerd. Zijn lessen hebben me niet alleen technisch gevormd, maar ook mijn oog getraind om de verborgen verhalen in Utrecht te zien en vast te leggen.

Mijn inspiraties
Uiteraard lees ik veel over fotografie en heb inmiddels een flinke bibliotheek met fotoboeken opgebouwd. Naast het lezen vind ik inspiratie in het bezoeken van fototentoonstellingen, waar ik altijd iets nieuws ontdek en mijn eigen werk verder kan verrijken. Mijn favoriete fotografen zijn onder anderen Vivian Maier, Ansel Adams, Otto Steinert en Nico Jesse, wier werk me telkens opnieuw inspireert en mijn kijk op fotografie verdiept.
Daarnaast verdiep ik me in de geschiedenis van Utrecht, met een bijzondere interesse in oude foto’s van de stad. Ik breng regelmatig een bezoek aan het Utrechts Archief en maak graag gebruik van hun digitale fotocollectie.

Brockys-oog
Mijn vrienden noemden mij vroeger Brocky, een bijnaam die met een vleugje plagerige humor en warmte werd gegeven. Het begon in mijn pubertijd op de middelbare school.  Mijn kracht was humor en  inspireerde hen blijkbaar om mij deze naam te geven.

De naam werd al snel een soort eretitel onder mijn vrienden. Bij elke ontmoeting klonk er een opgewekt “Hé, Brocky!” Het had iets vertrouwds en maakte dat ik voelde om bij een vrienden club te horen. Door de jaren heen werd Brocky meer dan mijn bijnaam. Het herinnerde me aan de vriendschappen die we daar op straat hadden opgebouwd, aan de avonturen en de kleine overwinningen die we samen vierden.

Brocky is een stukje jeugd dat ik altijd met me mee zal dragen. 
Nu, als ik terugdenk aan die tijd, glimlach ik.