Trouw zijn aan je idolen, muziek, idealen, je partner, je werk, je geloof etc. Maar ook trouw zijn aan jezelf, is zo’n modespreuk van deze tijd. Uitspraken zoals: je doet het goed, je volgt je passies, je durft in vrijheid te leven.
Maar wat betekent dat nu eigenlijk?
Mijn vader kreeg als militair een onderscheiding voor zijn dienstplicht in het toenmalig Nederlands Indië, het ereteken voor Orde en Vrede. Mijn vader zei vaak, orde was er niet en zeker geen vrede. Het heeft allemaal niet zo’n heel plezant verleden. Het conflict dat zich afspeelde in de jaren 1946-1949 was eigenlijk een meedogenloze guerrillaoorlog. Als jonge vent werd mijn vader samen met tienduizenden andere dienstplichtigen, na vijf jaar tweede Wereldoorlog, nog eens vijf jaar uitgezonden om in Nederlands Indië het gezag te herstellen. Zijn leven was er door getekend. Trouw was hij zeker, maar niet in de vrijheid zoals elk jong mens dat zou willen. Eigen keuzes maken en een fundament maken om fideel te zijn.
Gelukkig heb ik dat allemaal niet hoeven meemaken. Ik mocht de nodige stappen ondernemen om mijn doelen te bereiken en ervoer het proces er naartoe als vreugdevol. Zelfs de tegenslagen waren te overbruggen, want er was geen dwang. Toch denk ik dat trouw ook een gevoel van verplichting is en loyaliteit geeft daar uitdrukking aan. Ik ben loyaal aan mij karateleraar. Soms ben ik het er niet mee eens wat hij zegt en doet, ondanks dat blijf ik hem volgen. Trouw zijn is vaak een wederzijds.
In de Karolingische tijd (rondom 800 na Chr.) zwoer men trouw aan de koning en de adel in ruil voor bescherming. Naar het Latijnse fides (trouw, vertrouwen) noemde men deze verhouding fidelitas. De spreuk “Semper Fidelis”, “Altijd Trouw” is het motto van het korps mariniers van de Verenigde Staten. Het motto staat symbool voor dat van elke individuele marinier verwacht wordt loyaal te zijn jegens het korps, land en hun kameraden, zelfs voor hun hele leven. De spreuk wordt dikwijls uitgesproken met Semper Fi.